Wydawca treści
Polskie lasy
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
Konferencja archeologiczna
Konferencja archeologiczna
„Przyroda i historia są najstarszymi pojęciami, za pomocą których duch ludzki ujmuje świat zjawisk."
Johann Gustav Bernhard Droysen
Konferencja archeologiczna
W dniu 18 października 2016 roku, na terenie Szkółki Leśnej w Sułkowie odbyła się konferencja naukowa pod nazwą: „Dziedzictwo archeologiczne terenów leśnych – ochrona, promocja, turystyka".
Spotkanie zgromadziło liczną grupę, prawie stu osób: archeologów, muzealników, samorządowców, leśników oraz pasjonatów archeologii.
Organizatorami konferencji było: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa Oddział w Szczecinie, Polskie Towarzystwo Leśne Oddział w Szczecinie, Stowarzyszenie Lider Pojezierza (LGD), Stowarzyszenie WIR – Wiejska Inicjatywa Rozwoju (LGD).
Konferencję patronatem honorowym objęli: Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków, Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie oraz Dyrektor Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego.
Spotkanie otworzył, witając gości, dr inż. Jerzy Data, Nadleśniczy Nadleśnictwa Choszczno. We wstępie przybliżył uczestnikom zasady prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej.
Pierwszą prezentację - „Ochrona zabytków archeologicznych w praktyce leśnej" zaprezentował Jacek Gid, zastępca nadleśniczego. Przedstawił zabytki archeologiczne widziane przez pryzmat gospodarki leśnej oraz działania planowane w Nadleśnictwie, które umożliwią udostępnienie cennych obiektów historycznych społeczeństwu.
Dr Bartłomiej Rogalski z Muzeum Narodowego w Szczecinie wprowadził zebranych w temat archeologii Niziny Pyrzycko – Stargardzkiej. Zaprezentował bogactwo i stan eksponatów muzealnych pochodzących z okresu związanego z tematyką konferencji.
Kolejną pozycją w programie była prezentacja „Dolicki mikroregion megalityczny – niewykorzystany potencjał?" dr Agnieszki Matuszewskiej z Katedry Archeologii Uniwersytetu Szczecińskiego. Prowadząca przedstawiła przykłady grobowców megalitycznych na świecie oraz omówiła perspektywę nowych odkryć megalitów na przykładzie najnowszych badań z okolic Gminy Dolice.
„Cmentarzyska kurhanowe z epoki brązu na Pomorzu Zachodnim" to wyjątkowo ciekawy referat prof. Macieja Kaczmarka z Instytutu Prahistorii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Profesor na kilku przykładach popartych zdjęciami oraz schematycznymi rysunkami ukazał zwyczaje i sposoby pochówku w kurhanach z okresu kultury łużyckiej znajdujących się w naszych okolicach.
Po przerwie kawowej w podróż odkrywającą dziedzictwo kulturowe w lasach, zabrał nas dr Grzegorz Kiarszys z Katedry Archeologii Uniwersytetu Szczecińskiego, przedstawiając nieinwazyjne metody w służbie archeologii. Prezentacja wzbogacona była barwnymi ilustracjami, jak mogły wyglądać grodziska oraz zasiedlający je mieszkańcy.
Dr Jarosław Rola z Muzeum Okręgowego w Pile przedstawił wnioski wypływające z własnych badań powierzchniowych prowadzonych w lasach na terenie Nadleśnictwa Zdrojowa Góra. Okazało się, że w terenie leśnym, który stanowi przecież 30% powierzchni kraju, drzemie ogromny, nieokreślony jeszcze, potencjał archeologiczny.
„Archeoturystyka w służbie ochrony dziedzictwa archeologicznego" to temat, który przybliżył uczestnikom dr Marcin Szydłowski z Katedry Archeologii Uniwersytetu Szczecińskiego. Prowadzący przekonywał, że archeoturystyka nie musi być zagrożeniem dla zabytków.
W części terenowej zebrani mogli dotknąć kurhanów na wyjątkowym cmentarzysku kultury łużyckiej oraz najstarszych budowli wzniesionych ręką człowieka w granicach obecnej Polski – grobowców megalitycznych.
Autor: Dagmara Haręźlak, Jacek Gid